długo żyć

См. также в других словарях:

• żyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIc, żyję, żyje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} znajdować się w stanie, który wskazuje na nieustanny przebieg biochemicznych procesów przemiany materii i energii w organizmie,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• żyć — ndk Xa, żyję, żyjesz, żyj, żył 1. «istnieć w sposób właściwy organizmom żywym, być żywym, egzystować» Żyć długo, krótko. Żyć wiele lat. Żyć w jakiejś epoce. Hej, użyjmy żywota! Wszak żyjem tylko raz. (Mickiewicz) ∆ Niech żyje (żyją) «okrzyk… …   Słownik języka polskiego

• długo — dłużej 1. «na znaczną długość» Długo rozpuszczone włosy. Łąki ciągnęły się długo i szeroko. ◊ przestarz. Nosić się długo, chodzić długo ubranym «nosić długie ubranie, chodzić w długim ubraniu» 2. «przez długi czas» Długo mówić, podróżować, żyć.… …   Słownik języka polskiego

• długowieczny — długowiecznyni, długowiecznyniejszy «długo żyjący (mający długo żyć), długo trwający» Długowieczny człowiek. Długowieczne drzewa, zwierzęta …   Słownik języka polskiego

• Junge (der, Alter,) — 1. Aus einem Jungen, der lügt, wird ein Alter, der betrügt. Böhm.: Mladému lháti hanebno, a starému nepotřebno. (Čelakovsky, 67.) 2. De Jangen am Schwiss, de Âlen de Hainjd äm Schîss. – Schuster, 469. Die Jungen sollen schwitzen, die Alten können …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

• dzień — 1. Ciche dni «dni, podczas których skłóceni małżonkowie nie odzywają się do siebie»: Czasami sam zaczynałem dostrzegać, że coś jest ze mną nie tak: kolejna zmiana zakładu pracy, bo z poprzedniego zwolniono mnie dyscyplinarnie; w rodzinie coraz… …   Słownik frazeologiczny

• świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po …   Słownik języka polskiego

• koniec — m II, D. końca; lm M. końce, D. końców 1. «punkt, linia, płaszczyzna ograniczająca, kończąca coś; brzeg, skraj, kraniec, czubek» Koniec ołówka, laski. Stanąć na końcu deski. ◊ Szary koniec «ostatnie miejsce, zwłaszcza przy stole; osoby siedzące… …   Słownik języka polskiego

• ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… …   Słownik języka polskiego

• godzina — ż IV, CMs. godzinanie; lm D. godzinain 1. «dwudziesta czwarta część doby, jednostka czasu składająca się z sześćdziesięciu minut (skrót: h)» Coś trwa godzinę, pół godziny, parę godzin. Godziny lecą, płyną, przemijają, wloką się. ∆ Godziny biurowe …   Słownik języka polskiego

• pamięć — ż V, DCMs. pamięćęci, blm 1. «zdolność, predyspozycja umysłu do przyswajania, utrwalania i przypominania doznanych wrażeń, przeżyć, wiadomości» Chłonna, gruntowna pamięć. Pamięć słuchowa, wzrokowa, muzyczna. Stracić pamięć. Odtworzyć coś z… …   Słownik języka polskiego